Coś o moich "ulubieńcach":

Pawik indyjski należy do starej rasy azjatyckiej, sprowadzonej do Europy w XVI wieku z USA. Jest gołębiem średniej wielkości, 
o poziomej postawie ciała, robiący wrażenie gołębia silnego. Posiada obfite, niezbyt miękkie upierzenie.
Jego głowa jest proporcjonalna do budowy gołębia, podłużna, z uwypuklonym czołem. Zdobi ją szpiczasty czubek.
U pawików indyjskich oczy są koloru perłowego lub pomarańczowego. Wyjątkiem są ptaki o białej głowie, ich barwa oczu jest ciemna. Obwódka oczna jest wąska, a jej kolor zależy od barwy upierzenia.
Dziób ma średniej długości i grubości, a jego kolor jest cielisty u pawików białych, czerwonych, żółtych
i tarczowych, kolor czarny u czarnych i niebieskich, natomiast rogowy u pawików o upierzeniu kawowym
i niebiesko-płowych. Woskówki na dziobie są gładkie i małe.
Szyja pawika jest gruba, średniej długości, noszona prosto, na której nie widać drgań (pulsowania). Pierś szeroka i zaokrąglona, podobnie jak plecy.
Posiada duży ogon, lekko lejkowaty, trzymany do góry, przewyższający głowę. Skrzydła noszone są poziomo pod ogonem.
Na nogach o średniej długości posiada małe papucie. Wszystkie palce gołębia dotykają podłoża.

Turkot arabski gołębie tej rasy wywodzą się od udomowionych turkotów skalnych, które hodowano przez wiele stuleci
w Arabii Saudyjskiej, zwłaszcza w Mekce. W połowie XX wieku został on sprowadzony do Niemiec, skąd rozpowszechnił się w innych krajach europejskich. Turkot arabski w Polsce nazywany jest także szczekaczem jemeńskim. Charakterystyczną cechą jest osobliwie brzmiący turkoczący głos, który w takim brzmieniu nie występuje u żadnej innej rasy gołębi. Podczas turkotania gołąb ten unosi swój grzbiet, opuszcza do tyłu skrzydła i napełniając przełyk powietrzem, szybko i rytmicznie otwiera i zamyka dziób, wydając powtarzające się dźwięki: uach, u, uach, u… Jest ptakiem wielkości i kształtu gołębia polnego. Posiada żywy temperament, ale jest ufny.

Jego głowa jest stosunkowo mała i gładka, o kształcie owalnym, osadzona na średniej długości szyi,
z rozwiniętym podgardlem tzw. żyłą.
Oczy ma barwy ciemnej, otoczone wąską obwódką powiekową w kolorze, zależnym od barwy upierzenia, od szarego do cielistego.
Dziób ma średnio długi, a jego kolor jest cielisty u białych turkotów, natomiast u pozostałych barw jest rogowy. U gołębi ciemno ubarwionych na końcu dzioba występuje ciemna plamka tzw. muszka.
Jego pierś jest dobrze zaokrąglona, średniej długości. Podobnie jego plecy są tej samej długości, czyli średniodługie, szerokie i lekko opadające. Grzbiet gołębia okrywają średnio długie skrzydła. Ogon ma również średniodługi i dobrze zwarty.
Nogi ma opierzone, średniodługie, zakończone pazurkami w kolorze dzioba.